Γιώργος Μουρατίδης - ΜΑΥΡΟ ΤΣΑΪ
μικροδιηγήματα
isbn: 978-618-5643-56-0
σελίδες: 140
Εκδόσεις Άνω Τελεία
Βιογραφικό
O Γιώργος Μουρατίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1990. Σπούδασε Ανθρωπολογία στο ΔΠΘ και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στα παν/μια Ιωαννίνων και Λουντ Σουηδίας. Δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο ψηφιακό μάρκετινγκ. Το 2024 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο
1.Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση όταν ξεκινάτε μια νέα ιστορία και πώς αντιμετωπίζετε το writer’s block;
Η μεγαλύτερη πρόκληση δεν είναι η αρχή μιας ιστορίας, αλλά το τέλος της. Εκεί συνήθως με πιάνει το writer’s block, το οποίο στην αρχή αντιμετώπιζα με τρόμο και πανικό, αλλά τώρα που ωρίμασα το αντιμετωπίζω με πανικό και τρόμο. Συνήθως δοκιμάζω να κάνω κάτι εντελώς άσχετο μέχρι να μου έρθει μια «φλασιά» που θα με βγάλει από τη δύσκολη θέση.
2. Πώς αποφασίζετε αν μια ιδέα αξίζει να γίνει βιβλίο και ποιο στοιχείο θεωρείτε πιο σημαντικό για να δημιουργηθεί μια αξέχαστη ιστορία;
Μια ιδέα με κερδίζει όταν με ξαφνιάζει. Σε ό,τι με αφορά τουλάχιστον, το πιο σημαντικό είναι η ανατροπή των δεδομένων.
3. Τι ρόλο παίζει η έμπνευση στην καθημερινότητά σας; Έχετε συγκεκριμένες συνήθειες που σας βοηθούν στη δημιουργία;
Μηδαμινό. Γράφω με πρόγραμμα, κάθε μέρα, έστω και λίγο, ίσα ίσα για να μην ξεχνιέμαι. Άλλες φορές έχω περισσότερη διάθεση, άλλες λιγότερη. Βοηθάει ότι η δουλειά μου είναι σε ένα εντελώς άσχετο αντικείμενο. Τώρα κατά τα άλλα, οι ιδέες μου γεννιούνται συνήθως από τις λεπτομέρειες των πραγμάτων.
4. Θεωρείτε τη συγγραφή περισσότερο τέχνη ή τεχνική; Μπορεί ένας συγγραφέας να εκπαιδευτεί ή είναι κάτι που πηγάζει φυσικά;
Αν μπορεί κάποιος να μάθει να ζωγραφίζει, να παίζει πιάνο ή να φτιάχνει κοσμήματα, γιατί να μην μπορεί να μάθει και να γράφει ένα λογοτεχνικό κείμενο που στέκεται αξιοπρεπώς; Το σημαντικό είναι να χαίρεσαι (με) τη διαδικασία. Κατα τα άλλα, αν γράψεις κάτι, σε κάποιους θα αρέσει, σε κάποιους όχι. Το βασικό είναι να λυτρώνει εσένα η γραφή, όσο κακή τεχνικά και αν είναι.
5. Στο Μαύρο Τσάι, ποια ήταν η έμπνευση πίσω από τη χρήση του σουρεαλισμού;
Νομίζω ότι ο σουρεαλισμός προσεγγίζει καλύτερα το υποσυνείδητο. Εκεί για εμένα κρύβονται οι πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες. Επίσης, όντας πολύ ορθολογιστής άνθρωπος, το να γράφω αυτές τις ιστορίες είναι για εμένα πράξη αντίστασης.
6. Ποιο διήγημα της συλλογής θεωρείτε το πιο αντιπροσωπευτικό του ύφους σας;
Το ομώνυμο «Μαύρο Τσάι». Αφορά έναν άνθρωπο που πέρασε τη ζωή του όντας καλός απέναντι σε όλους, χωρίς φιλοδοξίες αλλά πάντα ειλικρινής με τον εαυτό του. Καταλήγει να είναι παντελώς βαρετός, αδιάφορος εως και ενοχλητικός. Ο θάνατος έρχεται σαν μια κάποια λύση, αλλά ούτε αυτό δεν είναι αρκετό για να τον επηρεάσει. Συνεχίζει τη ζωή του σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
7. Ποιο ήταν το μεγαλύτερο ρίσκο που πήρατε κατά τη συγγραφή του βιβλίου;
Κατά τη συγγραφή, κανένα ρίσκο. Κατά την έκδοση, να περάσω μια χοντρή κατάθλιψη γιατί το βιβλίο δεν θα αφορά κανέναν και θα πάει άπατο.
8. Ποιο μήνυμα θέλατε να περάσετε μέσα από τη συλλογή;
Κανένα απολύτως μήνυμα δεν έχω να περάσω. Ίσως το «ζήσε τη ζωή σου όπως θέλεις γιατί κανείς δε νοιάζεται έτσι κι αλλιώς».
9. Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στη συλλογή μετά την κυκλοφορία της, τι θα ήταν αυτό;
Γενικά είμαι ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα. Αν το ξαναέβγαζα τώρα, ίσως να αφαιρούσα μερικά κείμενα για να δώσω λίγο περισσότερο χώρο στα υπόλοιπα.
10. Πώς βλέπετε τη θέση του Μαύρου Τσαγιού μέσα στο σύγχρονο λογοτεχνικό τοπίο;
Έλα ντε! Ελπίζω να συμβάλλει λίγο στο να αρθούν οι προκαταλήψεις σχετικά με τη σύντομη φόρμα στα πεζά κείμενα. Κατά τα άλλα, ελπίζω τη θέση του να τη βρει μέσα από την αγάπη αυτών που θα το διαβάσουν.
Η άποψή μου, με λίγα λόγια, για το βιβλίο :
Η δομή της συλλογής, με διηγήματα ποικίλης έκτασης, προσφέρει στον αναγνώστη τη δυνατότητα να περιηγηθεί ελεύθερα μέσα σε διαφορετικές αφηγηματικές διαθέσεις. Ορισμένα διηγήματα φαντάζουν πιο εγκεφαλικά, αποστασιοποιημένα, και ίσως θα ωφελούνταν από μια πιο άμεση, ανθρώπινη γραφή. Υπάρχουν στιγμές στη συλλογή που το συναίσθημα και η εικόνα συνδυάζονται αρμονικά και προκαλούν συγκίνηση
Η συλλογή κουράζει κυρίως επειδή της λείπει η ζωντάνια. Όλη αυτή η λεκτική πολυτέλεια, αντί να προσθέτει ή να αφαιρεί κάτι ουσιαστικό, απλώς χάνεται — πάει χαμένη, σαν να διαλύεται στον αέρα χωρίς αντίκρισμα.
Δεν αμφισβητώ τη φροντίδα και την πρόθεση του συγγραφέα να συνθέσει ένα απαιτητικό έργο· ωστόσο, η αναγνωστική εμπειρία αποδείχθηκε άνιση, στερούμενη ζωντάνιας και συγκινησιακής σύνδεσης.
Σε πολλά σημεία ένιωθα πως διαβάζω κείμενα γραμμένα από δύο διαφορετικά πρόσωπα.
Ο σουρεαλισμός και η παραδοξότητα πράγματι δίνουν τον τόνο σε αρκετά διηγήματα.
συνέντευξη στην Εύη Γκάλαβου
Πηγή: Συντακτική ομάδα PtolemaidaNews.gr